«Şeyh İsmetullah Müceddidî Hazretleri’nin 1271’de Nakşibendî’nin usûlüne dair yazmış olduğu Risâlet-ul Kudsiyye adlı Türkçe manzum eserini, özellikle kardeşlerime tavsiye ederim. Hakîkaten çok güzeldir.» (İsmail bin Mahfûz, Özleşme Yolu, s. 103)
Çarşaf giyen müslüman kadını, çarşafının kıymetini bilmeye devam ettikçe, cihan ona dokunamaz. Eğer dokunulsa, cihan yıkılır. (s.129)●
İnsan sadece dünyaya ait bilgileri öğrenmekle kalırsa, Allah’ın ve Şeriat’ın düşmanı olur. (s.146)
●
“Yahudi şöyle vuruyor, böyle vuruyor!” deniliyor. Onlar değil, bizi asıl İslâmiyet’i yaşamayan müslümanlar vuruyor.
●
Görmenin ilmen izahı var, ama bunun aslını anlayamazsınız. (s.183)
Görmenin ilmen izahı var, ama bunun aslını anlayamazsınız. (s.183)
●
Mevlâ Teâlâ Hazretleri “Muhyî” ismiyle bir kuluna tecellî etse, o zat da kabristana gidip mevtâlara “kalkınız” dese, bilin ki, o mevtâların hepsi dirilip kalkarlar. Bu sırrı anlamak lâzımdır. Bu sırrı anlamamak ahmaklıktır. (s.187)
Mevlâ Teâlâ Hazretleri “Muhyî” ismiyle bir kuluna tecellî etse, o zat da kabristana gidip mevtâlara “kalkınız” dese, bilin ki, o mevtâların hepsi dirilip kalkarlar. Bu sırrı anlamak lâzımdır. Bu sırrı anlamamak ahmaklıktır. (s.187)
●
Diğer hakikatler ile Hak arasında Muhammedî hakikat vardır. Efendimiz’in hakikati, başka hakikatlerle Mevlâ arasında köprüdür. O’nun aracılığı olmadan, bir kişinin matlûbu olan Hakk’a ulaşması mümkün değildir. (s.198)
●
●
Televizyonun aleyhine konuşunca kızıyorlar. Biz bu dünyaya, bizleri ahirette cennetlere girdirecek, Cemâlullah’a kavuşturacak fenleri, hünerleri bulmaya geldik. Televizyon seyretmek, kendini asmaya benzer. Zira Mevlâ Teâlâ’yı seven, O’nun düşmanlarına itibar etmez, onların çirkin hâllerini seyretmez, fâhiş sözlerini dinlemez. (s.205)
●
●
İçinizde İmam-ı Azam gibi iki rekatta Kur’ân-ı Kerim’i hatmedecek babayiğit var mı? Âcizâne, Beytullah’ı ziyâretlerimin birinde, “deneyeyim bakayım, bir rekatta kaç cüz okuyabileceğim” dedim. Denedim ve dördüncü cüze kadar ancak okuyabildim. (s.220)
●
●
Üniversite kısır bir müessesedir. İman, namaz, oruç gibi hayırları doğurmaz. (s.233)
●
●
“Kâlb nereye meyl ederse, onun hükmünü alır” kaidesi gereğince, lâmekânlık kabiliyeti üzerine bulunan kâlbler dünyaya meyletmek sûreti ile dünyanın hükmünü almış, mekânlı olmuştur. Lâmekân olan Mevlâ Teâlâ’yı, lâmekân olan mü’min kulun kâlbi alır; dünyaya meylederek mekânlaşmış kâfirin kâlbi almaz. (s.243)
●
●
Bazıları bana diyorlar ki: “Hocaefendi, seni seviyoruz ama ihvanlarını sevmiyoruz.” İşte bu olmadı! Bizi seven, ihvânımızı da sever. (s.246)
●
İnsan helâya giderken bile hayâ üzere olmalıdır. (s.250)
●
Tarikata girmek isteyene, istihâre edilmek sûretiyle tarikat dersi verilir. İstemeyene, “gel bizim tarikata gir” denmez. Bu, bizim tarikatımızda yasaktır. (s.256)
●
Tarikatsız olmaz. Tarikat, Şeriat’ı dikkatli yaşamaktır. (s.256)
●
Tarikat-ı âliyye zikirden ibarettir. Fuzûlî rahatlıklar, fuzûlî konuşmalar kaldırılmalıdır. Büyüklerimiz, ecdâdımız hep tarikatlı idi. Bu sayede huzurlu yaşamışlardı; düşmanlarını mağlûb etmişlerdi. Şimdi bazıları tarikatı inkâr ediyorlar. Mevlâ Teâlâ bu sebeple onlara kapı açmıyor. Anahtarsız kapı açılmaz. Tarikat, anahtardır. Dertlerine, zikrullahı derman yapmaları lâzımdır. (s.258)
●
Etiniz, kemiğiniz para etmez sizin; değerinizi ahlâkınız artırır. (s.259)
●
Nice insanlar vardır, durur durur, bir anda parlar. Yirmi sene müddetle gevşek hareket edilip, bir saat ciddi bir şekilde halis niyetle çalışılsa, mesafeler katedilebilir. Amma bir mesele var; ömür vefa edecek mi? Nefse hiç göz açtırmayın, ona acımayın, “bu yolda öleceksin” deyin. (s.267)
●
Bir insan Mevlâ Teâlâ’yı tanımadıktan sonra, gitsin ormanda yaşasın. (s.275)
●
Bu anlatılanlar Tarikat taliminin âdâbıdır, düsturudur; bunları gözet, bunlara riâyet et. Eğer biz bu edebleri gözetse idik, cihangir olurduk. (s.287)
●
İnsan eğer Şeriat’a dikkat etmezse, o zaman orman adamı olur. (s.289)
●
Şeriat’ı muhafaza edersek, Şeriat da bizi muhafaza eder; dünyada da, ahirette de. (s.298)
●
Güya kadın erkek eşitliği yapıyorlar. Hâlbuki erkeğin kanunları başka, kadının kanunları başkadır. Herkes kendi kanununa sahip çıkmalıdır. (s.299)
●
Kim sözle vaaz ederse, kelâmı zâyi olur. Kim ki fiiliyle vaaz ederse, sözleri ok misâli tesir eder. (s.308)
●
Bu kadar peygamberlerin, velîlerin, padişahların anasıdır kadın; hiç ona kabalık olur mu? (s.312)
●
Cin kavminde kendilerini beğenmek çok; onlara tarikat dersi verme, siteme uğrarsın. (...) Eğer cin kavmi salih ise, ona terikat dersi ver. (...) Mânevî yürüyüş hususunda, akılları hanımlardan daha noksandır. (...) Cinlerin, Tarikat-ı Âliyye işlerine kadınlar kadar akılları ermez. Niçin? Cinler, meliklerle mücadele üzeredirler, (onlarda) itaat yoktur. (...) Hava ve ateş meşrebli olan cinler sülûk işine gelmez. Bu tarikat işi, itaat ve tevazu işidir; mütekebbirlerin işi değildir. (s.317-320)
●
Hanefî mezhebine göre, sakala jilet vurmak haramdır; bir tutamdan aşağı kesmek bid’adtır. (s.325)
●
Cahil, kokarca gibidir; hareket ettiğinde kokar. (s.330)
●
Kötü bir şahıs, kendi hakkında ne kadar güzel rüyalar görürse, o kadar zarar eder. (s.334)
●
“Ey mü’minler! Allah’tan korkun, sadıklarla beraber olun.” (Tevbe Suresi: 119) (...) Âyet-i celîlede geçen beraberlikten maksat rabıta, yani gönül beraberliğidir. (s.335)
●
Vuslat, kurb-u ilâhîden ibarettir. Bazı kimselere keşif, keramet verilir; kurb-u ilâhî verilmez. İşte bu, onlar için istidraçtır. (s.343)
●
Büyük adamlara uymakla, büyük adam olunur. (s.344)
●
İrfan ne imiş? Mevlâ Teâlâ’nın kulu ile arasında bulunan mânevî perdeleri kaldırmasıdır. Kulun Mevlâ Teâlâ’yı görüyor gibi olmasıdır. (s.346)
●
Bir bölük topluluk da vardır ki, bunlar kendi kendine çalışırlar. Yani onlar, bir mürşide intisab etmeden kendi kendilerine uğraşıp dururlar. Kitaplarda tarikat sırlarını görüp, onları yapmaya çalışır. Kendilerini helâk edecek yerler, çok defa onlardan uzakta kalır (da, onları fark edemeyip içine düşerler.). (s.350)
●
Feyiz bir nurdur ki, insanın kalbine indiğinde kalbden vahşet gider, huzur gelir. (s.358)
●
Alaca dana gibi yatmakla ne mürşid, ne mürid olunur. (...) Erken yatmalı, erken kalkmalı. Geç yattın mı, mürid olamazsın. (s.360)
●
Şeriat’tan başka hiç bir şeyle müslümanlık veya başka bir dava iddia edilemez. (s.366)
●
Bugünkü İslâm âleminin durumu, işte o “Hayır!” ve “Niçin?”lerden oldu. “Niçin faiz yemeyeceğiz? Hanım olduğumuz hâlde niçin dairelerde çalışmayacağız?” “Niçin?” sözleri ile doldu ortalık. (s.372)
●
Şeriat’ın hakikatine kavuşmak için Şeriat’ın sûretine uymak şarttır. Çünkü velâyetin ve nübüvvetin bütün kemâlleri, Şeriat’ın sûreti üzerine kurulmuştur. (s.378)
●
Dünyanın bir ucunda bir müslüman ile harb ediliyorsa, bütün müslümanların her biri kendisi ile harb ediliyormuş gibi olmalıdır. (s.379)
●
Televizyondan zevk alan, tarikattan zevk almaz. (s.382)
●
Tarikata girmeden, yüz bin kişiden bir kişi belki Allah’a ulaşır. (s.385)
●
İrancı oluyorlar. Çünkü İranlıların çoğu tarikatı kabul etmez. Mut’a nikahı yaparlar. Bunlar, bazılarının hoşuna gidiyor; İrancı oluyorlar. Ehl-i Sünnet olan bir kimseyi İrancı olmak yükseltmez, alçak eder. Nerede tembellik var, oraya gidiliyor; nerede çalışmak var, oradan kaçılıyor. (s.386)
●
Şâyet aza cevaz verecek olursak, iş çoğa varır. (s.390)
●
Dünyaya, hakikat ehlini bulmaya geldik. (s.391)
●
Allah-u Teâlâ, dostlarını beşeriyet kubbelerinin altında gizlemese idi, millet, “elini öpeceğiz, cübbesini tutacağız” diyerek giysilerini parçalarlardı onların. Böyle bir zatı sokakta gördüğünüzde, sarı çizmeli Mehmed Ağa sanki. Hâlbuki o ne adam, ne adam! Hakikati gözükse! (s.402)
●
İmam-ı Rabbânî Hazretleri, mürşidsiz Allah’a kavuşulamayacağının sırrını açıklamaya mecbur oldu. (s.410)
●
Beşerin efdali, cihad edendir. Miracda kalırsan, bu âlem ile alâkan olmaz ve millete faydan olmaz. (s.411)
●
Haram yiye yiye, harama baka baka insanların imanı zayıflamış; kuvvet, kudret kalmamış. Bu yüzden, tarikata girmemek için bahane arıyor millet. (s.416)
●
Tefekkür, ruhun gözlerinin görmeye ve ruhun aklının ermeye başlamasıyla oluyor. (s.420)
●
Eflatun, çok az yemek, içmek ve uyumaklarla keşifler elde etti. (s.426)
●
Nefs yalandan hasta olur, yalandan mahzun olur, aşık olur, yalandan sever; hiç bu nefsin dolapları bitmez. (s.432)
●
Nefse en ağır gelen yük, en zor şey Şeriat’ın emir ve yasaklarına uymaktır. (s.443)
●
İnsan ilâhî bir sevgi ile rabıta etse, şeyhindeki bütün kemâlât ve hünerler ona akseder. (s.446)
●
Mevlâ Teâlâ cümlemize, kabalık gerektiği yerde kabalık, incelik gerektiği yerde incelik yapmayı nasib etsin. (s.448)
●
Mecliste başka, tenhada başka olmayalım. (s.455)
●
Cahil insan konuşsa kokar, baksa kokar, tutsa kokar, yürüse kokar, her hâlinde kokar. (s.464)
●
Büyüklere saygısızlık etmek, imana dokunur. (s.471)
●
Evvelâ mânevî bülûğa er; ondan sonra evlen. (s.475)
●
Hangi şey sana Allah’ı unutturuyorsa, dünya malı oluyor. (477)
●
Büyük âfettir, nâmahreme bakmak. (s.479)
●
Televizyonu seyretmek, hiç câiz değil. (s.483)
●
Mevlâ şah damarımızdan daha yakın bize. Böyle yakın olan Allah’ın yanında abdestsiz durulur mu?
●
Bir kimsenin ahlâkına bakın, ahlâkına! Şeriat, Tarikat, Mârifet ahlâkı var mı; ona bakınız! (s.489)
●
Zikirde ruhsat, (en az) beş bin kere “Allah” demektir. Azimet ise, her nefes zikir üzere olmaktır. (490)
●
İhvanın birbirinde erimesi lâzım. (s.493)
●
Nefsi kahretmek, Ahlâk-ı Muhammediyye’dir. Nefs, birisinin kendi aleyhinde söylediği bir kelimeyi duysa, ona bin kelime söyler. Ama onun dediğini yapmazsan kahrolur. Böylece nefs ezilir. Bu nefsi ezmek için geldik. (s.505)
●
Bütün mü’minleri kendinden daha faziletli bilmen gerek; ki mânevî yürüyüşün kolay olsun. (s.508)
●
Sen Mevlâ Teâlâ’ya sahip çıkarsan, Şeriat’ı hakkıyla yaşarsan, ne cin tesir eder, ne büyü! (s.511)
●
Şeriat dairesinden çıkarsanız, Esmâ-i Kahriyye’desiniz; çıkmazsanız, Esmâ-i Lûtfiyye’desiniz. (s.520)
●
Bil ki, kesbin tesiri var. (s.533)
●
Allah’ın dostlarında, Allah’dan bir kudret vardır. (s.553)
●
Mirac’dan in! Beşerin efdali, mücahid olanıdır! (s.561)
●
Son derece edeb üzere sabit dur. (...) Kırk sene hizmet etsen, yine sabit dur. Biraz serbest hareket edeyim, dememelidir. (s.562)
(Mahmud Ustaosmanoğlu, Risâle-i Kudsiyye Şerhi ve İzahı, 1. cilt, Siraç Kitabevi, İstanbul 2008)
