Ülkemizde Anayasa Mahkemesi ilk kez 1961 Anayasası’yla kurulmuştur. Türk siyasal sistemini inceleyenler, 1961 Anayasası’nın yasama işlemlerinin yargısal denetimi için özel bir Mahkeme olarak Anayasa Mahkemesi kurmasını, bu Anayasa’nın en radikal özelliği olarak yorumlamışlardır.
Anayasa Yargısı, bazı değişikliklerle birlikte 1982 Anayasası’nca da korunmuştur.
1945 yılında çok partili yaşama geçiş ve 1950 yılında yapılan demokratik seçimler ile iktidarın muhalefete geçmesiyle sorunların bitmediği anlaşılmış ve yasama meclisinin denetlenmesi gereksinimi duyulmuştur.
Önce aydınlar tarafından ortaya konulan bu anlayış, daha sonra siyasal partiler tarafından da desteklenmiş ve 1961 Anayasası’yla ilk kez Anayasa Mahkemesi kurulmuştur.
Amaçlanan ve umulan, Anayasa Mahkemesi’nin Anayasa’da yazılı temel hak ve özgürlükleri korumasıdır.
27 Mayıs 1960’da Türk Silahlı Kuvvetleri iktidarı ele aldıktan sonra 1961 Anayasası’nı hazırlayanlar, Yasaların Anayasa’ya uygunluğunu denetlemek konusunda bir Anayasa Mahkemesi kurmanın gerekliliğine karar vermişlerdir.
Gerçi kurulacak Mahkemenin yapısı, oluşumu, işleri, örgütü, yargıçların seçimi ve anayasaya uygunluk denetiminin biçimleri konusunda kimi tartışmalar olmuşsa da, anayasa yargısının gerekliliğinde herkes birleşmiştir.
1961 Anayasası, 1924 Anayasası’nın “Ulusal Egemenlik” ilkesinden değişik bir egemenlik anlayışını kabul etmiştir.
Bu anlayış, 1982 Anayasası’nca da benimsenmiştir.
1961 Anayasası’nın 4. maddesine göre “Egemenlik Kayıtsız Şartsız Milletindir”.
Maddenin bu ilk fıkrası, 1924 Anayasası’nın 3. maddesinden olduğu gibi alınmıştır.
Ancak, 1961 ve 1982 Anayasalarının egemenliğin nasıl kurulacağını gösteren tümceleri, 1924 Anayasası’ndan oldukça değişik bir içeriktedir:
“Türk Milleti, egemenliğini, Anayasanın koyduğu esaslara göre, yetkili organlar tarafından kullanır.”
Türk Anayasa tarihi yönünden ele alındığında bu kuralın temel amacının, Parlamentonun üstünlüğüne son vermek olduğu söylenebilir.
Parlamentonun üstünlüğü 1924 Anayasası’nın en temel özelliği idi.
İlk kez 1961 ve ondan sonra da 1982 Anayasası’nda benimsenen bu yeni ilkenin, yani egemenliğin Anayasa’nın koyduğu esaslara göre yetkili organlar tarafından kullanılmasının öngörülmesiyle birlikte Türkiye Büyük Millet Meclisi, ulus adına egemenliği kullanan tek organ olmaktan çıkmıştır.
1961 ve 1982 Anayasaları, egemenliğin kullanılmasında yargıya önemli yetkiler tanımışlardır.
Özellikle, Anayasa Mahkemesi, Parlamentonun çıkardığı yasaların anayasaya uygunluğunu denetlemesi nedeniyle egemenliğin kullanılmasında önemli bir paya sahiptir.
Çünkü, Anayasa Mahkemesi,Parlamentonun çıkardığı yasaların Anayasa’ya aykırı olup olmadığına karar verebilmektedir.
Anayasa Mahkemesi’nin, siyasal kurumların,özellikle Parlamentonun yetkilerini kötüye kullanması durumunda bir denge oluşturacağı ve bunu engelleyeceği düşünülmüştür.
http://www.anayasa.gov.tr/general/icerikler.asp?contID=246&menuID=43&curID=45
Adres : Anayasa Mahkemesi Simon Bolivar Caddesi No:23 06540 Çankaya – Ankara TÜRKİYE
Telefon : 312 440 78 78
Faks : 312 439 59 24
E-posta : bilgi@anayasa.gov.tr
...
Salih Mirzabeyoğlu’nun, düşüncelerinden dolayı kendisini yargılayıp idama mahkum eden mahkemeye karşı niçin “Tiyatro Bitti” dediği anlaşılıyor mu?!
Yukarıda kendi kaleminden tarihçesini okuduğumuz Anayasa Mahkemesi’nin, “Üniversitelerde Başörtüsü Serbestisini Red” kararı ile siyaset tiyatrosu da bitti!
Siyasetin başka araçlarla sürdürülmesi ne demekse, odur Türkiye’nin siyâsî tarihi!
Savaş demektir, siyasetin başka araçlarla sürdürülmesi!
Savaş tarihidir Türkiye’nin siyaset tarihi!
Halkla Savaş!
Tek düşman İslâmdır; halk müslümandır; tek düşman halktır!
Şu hâlde, kim bu halkın problemlerini mecliste çözeceğini söylüyorsa yalancıdır, sahtekârdır, kalpazandır!
Siyaset bitmiştir Türkiye'de!
Siyaset bitmeyeceğine göre?!
Bambaşka araçlarla sürecek siyaset!!!
9 Haziran 2008 Pazartesi
