Hanya'daki hayatımın parçası, sevgili dostum, can yoldaşım Zeytin...Sevgili kızlarım vermişti ona Zeytin ismini; ve en az benim kadar sevmişlerdi onu uzaktan...
"Baba dostu" nasıl sevilirse; öyle...
Her telefon görüşmemizde hâl ve hatırı sorulandı o...
Hanya'dan ayrılmamdan birkaç gün önce, asıl Zeytin'den nasıl ayrılacağımı, kimlere emanet edeceğimi düşünüyorum...
Ve nasıl söylesem bunu Zeytin'e?!
O anladı!
O güne kadar hiç yapmadığı bir şey yaptı.
Çılgınca hareketlerle kendini duvarlara vurdu salonda önce; ve gidip balkondan atladı...
Bahçe duvarına zıpladı, son defa balkondaki bana baktı.
Tarifsiz üzgündü.
Gitti...
Diyamandis şahit.
Arayıp sormadığım sokak, ev kalmadı peşinden.
Bulamadım...
.....
Kedileri onunla sevdim ben, ondan sonra kedi sevemedim...
